Aan boord bij … Helma en Ron Gravendeel uit Olst, box 624

Vandaag maken we nader kennis met één van onze inval-havenmeesters, Helma Gravendeel en haar man Ron.

Helma is sinds 2 jaar regelmatig de enthousiaste invaller van havenmeester Dick.

• Hoe lang liggen jullie al in Ketelhaven? 

Vanaf 24 november 2014 zijn Helma en Ron ligplaatshouders.

• Waarom hebben jullie destijds voor Ketelhaven gekozen?

De vorige boot lag bij Roggebotsluis, maar de afstand naar open water viel tegen. Toen Ron een keer met slecht weer ‘strandde’ aan de passantensteiger werd hij enthousiast over de haven en heeft hij zich gelijk ingeschreven op de wachtlijst. Nog steeds genieten ze van de rust en de fijne, relaxte, sfeer in de haven.

• Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen? 

Ron en Helma varen met een Elan 31, die vrij standaard is. Twee jaar geleden is de romp gespoten in een heldere blauwe kleur en sindsdien worden ze hier regelmatig over aangesproken. Dit schip hebben ze in 2012 gekocht van iemand die, naar hun ervaring, hals over kop de boot achter heeft gelaten; alles was nog aan boord, tot aan het bedlinnen en de zwembroek van de eigenaar aan toe, haha!

• Wat is de naam van het schip en waarom heet het zo? 

De boot heet BlueZ,  naar een muziekstuk van Toets Tielemans, Bluesette. Ook hun vorige schip had de naam van een muziekstuk van Dave Brubeck, Take 5. (https://youtu.be/vmDDOFXSgAs)

• Is dit jullie eerste schip? 

De familie Gravendeel is begonnen met een polyester Spanker. Deze ging als aanhangwagen mee op vakanties naar o.a. Denemarken en Italië; de tent en andere kampeerspullen werden zo, in de boot op de trailer vervoerd. Toen de kinderen ouder werden en niet meer meegingen is de Spanker verkocht. In 2010 kwam een FF65. Maar hierin had Ron geen stahoogte, moest zich liggend op bed aankleden .. Ook wilden ze wat langere tijd weg en zochten ze naar een schip met stahoogte en meer ruimte. Toen ze de Elan31 zagen voelde het gelijk goed en vertrouwd, als een grotere broer van de FF65.

• Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Ron (nét 67 geworden) is ‘gelukkig gepensioneerd’. Hij was in zijn werkzame leven werkzaam bij de politie, daarnaast studeerde hij rechten. De laatste 20 jaar was hij officier van justitie bij het openbaar ministerie. Nu heeft hij meerdere vrijwilligersfuncties; geeft o.a. voorlichting bij het Rode Kruis over humanitair oorlogsrecht, is coördinator van een roofvogelwerkgroep én wordt samen met Helma eilandwachter op de Markerwadden. In januari verblijven ze hiervoor samen een week in een woning van Natuurmonumenten.

Helma (bijna 65) is haar loopbaan begonnen als politieagent. Heeft zich gespecialiseerd in jeugd- en zedenzaken en is werkzaam geweest bij de rijkspolitie te Didam en gemeentepolitie in Deventer. Daarna werkte ze in een peuterspeelzaal en bij een uitgeverij en de laatste 22 jaren was ze in het Deventer ziekenhuis managementassistent van een bedrijfskundig manager.

Nu is ze sinds 2 jaar ‘havenjuf’ in onze jachthaven, zoals wat kinderen uit de haven haar noemen en dat vindt ze een leuke titel! Verder is ze buurtbuschauffeur en doet ze vrijwilligerswerk bij de woonleefgemeenschap Overkempe in Olst. Een gemeenschap voor mensen met een verstandelijke beperking. Helma en Ron zijn heel enthousiast over deze mooie instelling die veel doet voor en met haar bewoners.

Ze hebben twee dochters en 8 kleinkinderen in de leeftijd van 3 maanden tot 12 jaar.

• Wat is het zeilgebied afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? En wat is jullie verste bestemming ooit geweest?

Deze zomer zijn Helma en Ron voor het eerst op de Markerwadden geweest, een aanrader! Verder hebben ze over het IJsselmeer en het Wad gezworven. Ze zijn geen grote zeezeilers, maar genieten van de korte of langere trips in de buurt; het moet voor beiden leuk zijn en dit is waar ze allebei plezier aan beleven. Ook voor volgend jaar hebben ze geen grootse plannen.

• Nog dromen voor de toekomst? 

Geen echte dromen, wel willen ze allebei genieten van de vrije tijd die ze hebben nu ze met pensioen zijn én ze willen nog iets betekenen voor de maatschappij. Die combinatie vinden ze prettig en belangrijk.

• Hebben jullie nog een tip voor andere zeilers?

Een heel simpele tip: hang wat douchegordijnringen aan de zeerailing waar je het elektriciteitssnoer in ophangt. Zo voorkom je gevaarlijke uitglij-situaties in het gangboord. Haha, vult Helma aan: voor 2 euro bij de Hema heb je al een setje!

Verder eten ze op Urk graag bij de Boet, maar ook een gebakken visje op Urk is heerlijk.

En oh ja: ga op Texel (bij eb) zelf zeekraal plukken en bak dat even aan met een uitje en wat peper. Smaakt heerlijk bij vis!

Na een aantal maanden van afwezigheid nu weer een nieuwe aflevering van deze rubriek:

Aan boord bij … Dik en Hermien van der Linden, box 225

• Hoe lang liggen jullie al in Ketelhaven? 

Al van 1989 tot 2008 hebben Dik en Hermien in de haven gelegen met diverse boten. Daarna, vanwege het werk van Dik, in 2008 vertrokken naar het buitenland en vanaf seizoen 2020 zijn ze weer ligplaatshouders

• Waarom hebben jullie destijds voor Ketelhaven gekozen?

Zij woonden en wonen in Dronten en dan is Ketelhaven wel de aangewezen plek om met een zeilboot te liggen.

• Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen? 

Met een Bavaria 37; een heel compleet schip met alles erop en eraan. Dit heeft een verhaal: toen zij Thailand (Bangkok) woonden kwamen ze met vakantie terug in Nederland en wilden een zeilboot huren, in principe een Bavaria 39 met het oog op een mogelijke aanschaf een paar jaar later wanneer ze met pensioen gaande weer in Nederland zouden gaan wonen. het werd een Bavaria 42 die ze erg goed beviel. Het bleek dat het een schip van een particulier was die het in verhuur had ondergebracht bij een verhuurbedrijf in Enkhuizen. Ze kwamen met het verhuurbedrijf overeen dat die voor hen een Bavaria 37 aankocht en volledig zou uitrusten met navigatieapparatuur, een boegschroef, radar en nog meer. Na twee jaar, bij terugkomst in Nederland, namen ze het schip over dat, na 2 jaar verhuur, toch nog in nieuwstaat verkeerde. De opbrengst over die 2 jaar was ook erg prettig.

Ze hebben met dit schip heel wat weersomstandigheden meegemaakt in de Ierse Zee tot boven in Schotland en kunnen alleen maar zeggen dat het een fijn en zeewaardig schip is.

• Wat is de naam van het schip en waarom heet het zo? 

De naam Ayubowan is de Sri Lankaanse groet. Dik en Hermien hebben een geadopteerde zoon uit Sri Lanka en ook hebben ze er 3 jaar gewoond. Daarom vonden ze dit een toepasselijke naam voor hun schip.

• Is dit jullie eerste schip? 

Een houten schouw, met buitenboordmotor, was hun eerste zeilboot. Na een jaar volgde een Hurley 700, waarmee ze met 2 kinderen, via de staande mast route, naar Zeeland voeren. Toen kwam er korte tijd een Dufour 2800 en tenslotte eindigden ze hun tijd in Ketelhaven met een Contest 31. Een fijn zeewaardig schip, waarmee ze naar Frankrijk en Engeland (Londen) zeilden. De overtocht staat ze nog vers in het geheugen …. bij vertrek uit Duinkerken werd later op de dag wel een stevige windkracht 6 voorspeld, maar de verwachting was dat ze dan al over zouden zijn. Onverwacht stak er een windkracht 9 op en kwam de ingang van Dover in zicht; de noordelijke ingang is er alleen voor de ferry’s en na de breakwater, een zuidelijke ingang voor hovercrafts en kleine schepen. Deze laatste was heel lastig aan te varen met noordgaande stroom met ook nog 30+ knopen wind op de kop.

Na een omdraaien ‘a la Perfect Storm’ kozen ze toch voor de Ferry ingang, op hoop van zegen. Maar de havenautoriteiten hadden ze al gezien en zetten alles wat normaal op rood staat op groen. Ook een Ferry zagen ze op zee vaart minderen om ze de gelegenheid te geven binnen te varen.

Eenmaal binnen kwam een scheepje van de coastguard naar ze toe en vroegen wat ze in hemelsnaam daarbuiten deden. Tja, goeie vraag natuurlijk.

• Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Dik (67) heeft de zeevaartschool gedaan en heeft bij de Nedlloyd gevaren als scheepswerktuigkundige en later als werktuigkundige bij de Flevocentrale. En vanaf 2008 vertrokken ze naar het buitenland vanwege Dik zijn werk, in principe voor 1 jaar. Maar het ging anders, eerst 3 jaar in Sri Lanka, aansluitend 4 jaar in India, een korte tijd in Lima (Peru) en tenslotte nog 4 jaar in Bangkok.

Hermien (68) heeft de ‘ouderwetse’ Klos-opleiding gedaan voor kleuterleidster. Dit heeft ze een paar jaar gedaan, waarna ze, via een parttime studie Maatschappelijk Werk, is gaan werken bij Icare in de gespecialiseerde thuiszorg waarbij haar hart uitging naar kinderen. In het buitenland heeft ze veel vrijwilligerswerk gedaan in kindertehuizen, op een school in de sloppenwijken en bij kinderen met een beperking. Ze heeft ook een kleine foundation opgericht (https:\\Hermiens.waarbenjij.nu).

Dik en Hermien hebben 2 kinderen geadopteerd, de oudste (40 jaar) uit Indonesië en de jongste uit Sri Lanka (38) en 5 kleinkinderen.

• Wat is het zeilgebied afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? En wat is jullie verste bestemming ooit geweest?

In de zomer van 2022 zijn ze via de zuidkust van Engeland naar Ierland (o.a. Dublin en Belfast) gevaren, door het Caledonisch kanaal in Schotland  en via de Engelse oostkust weer terug.

Ook voeren ze eerder naar de Oostzee, Kopenhagen, Zuid-Zweden, Polen en Noord Duitsland. Door de pensionering gaan ze vaak 3 maanden weg en dat bevalt goed. Natuurlijk missen ze dan wel hun (klein)kinderen … maar bij het afscheid van de kleinkinderen deze week zei de oudste kleinzoon (17): “Jullie doen het goed oma.” Deze aanmoediging maakt het vertrek iets minder lastig.

Komende week vertrekken ze weer voor 3 maanden naar Noorwegen, Stavanger en dan terug via Zweden, het Götakanaal naar Stockholm, is het plan. Maar, zegt Hermien: het weer is de baas! We stellen ons flexibel op en jagen niet persé alle doelen na.

• Nog dromen voor de toekomst? 

Dat we nog heel lang kunnen varen!

• Hebben jullie nog een tip voor andere zeilers?

Leg de lat niet te hoog en geniet ook van kleine tochtjes en van de plekken waar je bént!

Dik begon het gesprek met een uitspraak van Henk de Velde, die hem altijd is bijgebleven:  Op zijn wereldreis, bij heftige stormen en hoge zeeën moest Henk beslissingen nemen, prioriteiten stellen; ik kan geen 3 zeilen tegelijk redden, dus kies ik eerst voor zeil 1, dan zeil 2 en als er tijd en mogelijkheid is, dan zal ik zeil 3 ook proberen binnen te halen. Je hele leven bestaat uit het maken van keuzes, het nemen van beslissingen, prioriteiten stellen.

 Aan boord bij …

  Erwin en Anja Markerink uit Eibergen, box 141

• Hoe lang liggen jullie al in Ketelhaven? 

Als sinds oktober 1989, dus al 33 jaar.

* Waarom hebben jullie destijds voor Ketelhaven gekozen?

Erwin kende dit gebied al van kinds af aan; zijn ouders lagen met de boot op het Ganzendiep, in Kampen en regelmatig zeilden ze op het Ketelmeer. Toen hij zelf boten kreeg heeft hij die in Koudum neergelegd en dat beviel prima. Totdat ze iets meer het grote water op wilden en dan is de sluis bij Stavoren wel een hindernis. Vanuit Eibergen was Ketelhaven een logische keuze, want van hieruit kun je gauw alle kanten op.

• Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen? 

Sinds 2016 hebben Erwin en Anja een motorboot, een North Line 37. Een heel fijn, ruim, comfortabel en prachtig onderhouden schip.

• Wat is de naam van het schip en waarom heet het zo? 

De boot heet Switch. Toen ze in 2015 met zeilen stopten en voor een motorboot kozen, bedacht Erwin dat dit wel een toepasselijke naam was. En ook origineel, dacht hij .. 😊 maar regelmatig vraagt een havenmeester “om welke Switch gaat het?”

• Is dit jullie eerste schip? 

Erwin is, zoals gezegd, opgegroeid met varen. Totdat hij Anja leerde kennen was hij nog niet in het buitenland geweest; het was altijd op vakantie met de boot van zijn ouders. Ook de eerste vakantie van Anja en Erwin samen (toen 16 en 17 jaar), mochten ze met pa en ma mee op de boot.

Al gauw kocht Erwin, samen met zijn neef, eigen bootjes. De eerste was een 4 meter groot zeilbootje, een West Wight Potter, mét een buiskapje. Erwin en Anja reden samen op een brommertje vanuit Eibergen naar Kampen, om vanuit het Ganzendiep tochtjes te maken. Het bootje had een kielmidzwaard en ze sliepen dus ieder aan één kant van de zwaardkast.

Daarna kwam een Dehler Sprinta, waarmee ze vanuit Koudum het IJsselmeer en Wad bevoeren. Ook een kielmidzwaard en dat wil echt niet zeilen aan de wind was de ervaring.

Met de Pion, 9 meter, begon het echte werk: hiermee maakten ze hun eerste oversteek naar Engeland. Destijds moest Erwin kiezen tussen een Pion en een Optima 9.20, die hij eigenlijk liever wilde. Maar 5000 gulden verschil was toen echt te veel. Achteraf had hij er wel spijt van.

Toen ze een keer met de Pion Ketelhaven aandeden, zag Erwin de boot van zijn dromen: een Norlin (de Jason). Hij ging op zoek en vond er één, de Gaia. Hiervan hebben ze jaren veel plezier gehad en de Engelse en Franse kust aangedaan.

Maar de dochters werden groter en wilden niet altijd meer mee, dus de Norlin werd verkocht. Toen hij de haven uitvoer, had Erwin al spijt …

Na een jaar zonder boot kwam er een Dehler 36 J/V, waarmee ze weer een plekje in Ketelhaven vonden. Deze Dehler was een heel fijn schip, nooit gedoe, een fijne zeiler en zo kon de spijt over de verkoop van de Norlin naar de achtergrond verdwijnen.

• Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Erwin (65) heeft altijd een bedrijf gehad in restyling van grote winkelketens en bouwmarkten, zoals Karwei en Jumbo.

Anja (63) is tot 7 jaar geleden werkzaam geweest als kinderverpleegkundige in het MST (Medisch Spectrum Twente) in Enschede.

Erwin en Anja hebben 2 dochters en 1 kleinzoon.

• Wat is het zeilgebied afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? En wat is jullie verste bestemming ooit geweest?

In de zomer van 2022 hebben ze langs de Belgische kust gevaren; buitenom heen en binnendoor via Zeeland weer terug.

In 2023 hopen ze naar de Solent te kunnen varen, maar niks staat vast.

Tussen Londen en Kopenhagen hebben ze al veel wateren bevaren en mooie plaatsen gezien. Maar om verder weg te komen heb je vooral meer tijd nodig en sinds ze een motorboot hebben nemen ze vaak meer tijd om wat verder weg te komen.

• Nog dromen voor de toekomst? 

Ze hebben geen grote dromen.

• Hebben jullie nog een tip voor andere zeilers?

Tja, een tip …. nou ja, deze tip: ze hebben nooit spijt gehad van hun ‘Switch’ om van een zeilboot naar een motorboot te gaan. Je vaargebied wordt aanmerkelijk uitgebreid en je komt vaak op verrassende plekken uit waar je zeilend niet kunt komen (o.a. met de boot in Gent, Brugge en Straatsburg gelegen). Bij het zeilen gaat het meer om de beleving en de reis van A naar B en bij het varen van de motorboot is vooral het doel van de reis belangrijk. Er gaat echt een nieuwe wereld voor je open en zo kun je nog langer genieten van het leven op het water!

Bij het verlaten van het schip stuiten we op een andere tip: een eigen ontworpen en gemaakt regenzeiltje voor de klapraampjes van de kajuit. Zo tocht het lekker door, maar regent het nooit naar binnen.