“aan boord bij …” Inge en Robert Andriessen, januari 2017

Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven. In januari 2017 was dat bij: 

… Inge en Robert Andriessen uit Kampen

  • Hoe lang zijn jullie ligplaatshouder in Ketelhaven?

Sinds oktober 1999.

  • Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen?

De familie Andriessen vaart met een schip dat in 1981 is gebouwd naar een ontwerp van de Belgische scheepsarchitect Van de Wiele, ontwerper van de beroemde “Willywaw”, waarmee de bekende Belgische zeiler Willy Roos 3 grote wereldreizen heeft gemaakt. Het ontwerp van deze spitsgat heeft veel weg van de Colin Archer; een stalen tweemaster, s-spant, langkieler, met een kajuit die loopt tot aan de mast en met brede gangboorden. Verder lijkt het schip veel op de “Joshua” van Bernard Moitessier, die hiermee deelnam aan de solo race rond de wereld, de Sunday Times Golden Globe Race in 1968/1969. Het is Robert’s droomschip vanaf zijn 16e jaar en al langere tijd waren ze op zoek naar een dergelijk schip. In 2003, toen ze op de terugweg waren van hun reis (daarover later meer), zijn ze op de Scilly-eilanden aan boord geweest van dit schip, de Balder. Robert was gelijk verliefd en hoopte ooit een dergelijk schip te kunnen kopen. Tot hij vorig jaar tegen deze boot aan liep, die te koop lag met een andere naam en een doghouse. Dus hij herkende haar niet als de Balder, waarop hij ooit verliefd was geworden. Toen ze beseften dat het de oude Balder betrof, was de koop gauw beklonken.

  • Wat is de naam van het schip?

De boot heet dus Balder, naar Baldr, een god uit de Noorse mythologie.

  • Is dit jullie eerste schip?

De eerste boten waarmee Robert voer waren een Kolibri 700 en een Ouwens stalen s-spant van zijn vader. Hiermee voer hij al op zee. In 1993 kochten ze hun eerste eigen schip, een 10 m. stalen s-spant van de scheepsbouwers Abeking & Rasmussen. Hiermee maakten ze regelmatig reizen langs de Engelse, Belgische en Franse kust, met hun eerste dochter die toen regelmatig met de maxicosi op de kuipvloer vastgesjord zat. Deze reizen bevielen eigenlijk wel goed en ze besloten een grote reis te maken, een zgn. ‘Rondje Atlantic’. Dit besluit werd genomen tijdens een concert van de Rolling Stones: niet wachten tot “later”….. van het concert herinneren ze zich weinig meer!

Ze kochten in 1999 een Wibo 1100, de ‘Willemijn’ en hebben deze helemaal gerefit; van binnen en buiten is hij helemaal kaal gehaald, geïsoleerd en weer volledig opnieuw ingetimmerd. Inmiddels was een tweede dochter geboren en oefenden ze in de zomerperiode met de beide kinderen om langere tijd op zee te verblijven. Het huis werd verkocht, de banen opgezegd en in juli 2002 vertrokken ze met hun kinderen, die inmiddels 2,5 en 8 jaar waren. De reis ging via Brest, La Coruňa, langs de Spaanse riga’s, Portugal, Casablanca in Marokko, de Canarische eilanden naar Paramaribo in Suriname. Deze laatste oversteek duurde 24 dagen en nachten. Tijdens de oversteek vermaakten de kinderen zich prima! Ze kregen even geen school, maar er was genoeg aan speelgoed meegenomen om zich niet te vervelen. Inge haalde steeds een andere kist met speel- en knutselspullen tevoorschijn, zodat ze steeds iets nieuws hadden, ze luisterden bandjes en iedere dag was er om 4 uur een Happy Hour, met een frisdrankje, zoute popcorn en een klein kadootje.

Vanuit Suriname ging de reis verder door het Caribisch gebied; Tobago, Grenada, St. Eustasius, Saba, St. Maarten, Bermuda en het plan was om nog naar New York te gaan. Echter, een noodlottig ongeluk van een nichtje in Nederland gaf een andere wending aan hun mooie reis. Het verdriet van de familie in Nederland gaf hun een moeilijk gevoel aan boord en ze besloten eerder terug te keren naar Nederland. Via de Azoren zijn ze naar de Scilly-eilanden gevaren en in augustus 2003, ruim een jaar na het vertrek, keerden ze terug in Ketelhaven. Het plan was oorspronkelijk om misschien wel 3 jaar weg te blijven. Maar door de verdrietige familie-omstandigheden en ook vanwege de financiën is het een jaar geworden. Ze wilden in alle landen die ze aandeden meer zien van het land, waardoor het kostbaarder werd dan voorzien. Hiervan hebben ze echter geen spijt, want het is een reis geworden met veel mooie en waardevolle herinneringen. Elke dag komt de reis wel een keer ter sprake, ook bij de beide dochters Naomi en Sanne.

Een paar jaar geleden is de ‘Willemijn’ verkocht en inmiddels maakt deze opnieuw een lange reis met de nieuwe eigenaar. De Wibo 1100 is trouwens een prima zeewaardig en comfortabel schip gebleken.

Hierna kochten ze een Suncoast 39, de ‘Vito Dumas’ en knapten deze volledig op om weer op reis te gaan. En nu staat deze, een beetje toch wel tot hun spijt want het is een heel fijn en ruim schip, weer te koop. Deze Vito Dumas is ook heel geschikt om lange zeereizen mee te maken.

  • Wat was jullie zeilgebied het afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? Wat is de verste bestemming ooit geweest.

In 2016 zijn Inge en Robert naar de Kanaaleilanden gezeild. Ze wilden naar Noorwegen, maar de wind was noord, dus besloten ze via Zuid-Engeland naar Ierland te varen. Maar onderweg, in de shippinglane, brak de voorstag. Voor reparatie kwamen ze in Harwich en daarna vervolgden ze de reis naar Wight, waar de wind west werd en dus werd het uiteindelijk de Guernsey en Sark.

In 2017 willen ze graag naar Bergen, Noorwegen en daar verder het land verkennen.

  • Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Inge (51) is zorgcoördinator bij een woonzorgcentrum in Dronten en Robert (op de dag van het interview 53 geworden) werkt op de Maxima centrale als teamleider van de wacht. Op zijn werk ziet hij zijn hobby voorbij varen en tijdens het uitoefenen van zijn hobby kan hij ook zijn werk zien, haha. Hiervoor was hij scheepswerktuigkundige op de grote vaart. Beide dochters, nu 17 en 22, varen niet zo vaak meer mee. Hun relaties hebben, helaas! geen zeilinteresse.

  • Hebben jullie nog dromen voor de toekomst?

We hebben de droom om met de Balder via het Panamakanaal, via Frans Polynesië naar Kaap Hoorn te varen, dan naar Kaapstad en dan nog eens terug naar het Caribisch gebied. Mocht deze droom er niet in zitten, dan gaan ze zéker nog voor een andere reis weg. 

  • Hebben jullie nog tips voor andere zeilers?

Als je een droom hebt om voor langere tijd te gaan varen: doen!! Problemen die je gaandeweg tegenkomt lossen zich vaak gedurende de reis op, dus dat moet je niet weerhouden.

En nog een tip: dichtbij huis hebben we een prachtig gebied; het Ketelmeer en het IJsseloog kunnen wedijveren met mooie gebieden aan de andere kant van de oceaan!