aan boord bij … de familie Broekhuizen, november 2018

 

Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven. In november 2018 was dat bij:

 

 

… Sjaak Broekhuizen uit IJsselmuiden, box 620

 

 

 

  • Hoe lang zijn jullie ligplaatshouder in Ketelhaven?

Sinds november 2016 staat de familie ingeschreven bij de jachthaven.

  • Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen?

De familie Broekhuizen heeft zelfs 2 schepen in de haven liggen: een Van de Stadt 34 uit 1989. Dit schip is gebouwd door de vorige eigenaar, Marcel Schut (voorheen ligplaatshouder). Het betreft een hout-epoxy exemplaar, dat extra zwaar is uitgevoerd; o.a. meer gewicht in de kiel en stevige verstaging. De familie Schut is destijds met dit schip naar de Carribean gezeild, dus het is zeewaardig gebleken. Destijds wilde Sjaak een goede zeiler met meer ruimte en dit bleek een prima familieschip.

Daarnaast heeft Sjaak een wedstrijdschip gekocht, waarmee hij en de beide kinderen lekker snel kunnen varen: een Spaekhugger van de Deense ontwerper, Peter Bruun, gebouwd in 1976. Dit spitsgat-model is gebaseerd op de vorm van een orka (op zijn kop). Spaekhugger is het Deense woord voor orka. Peter Bruun heeft naast de Spaekhugger ook de Kaskelot en de Grinde en de Marsvin ontworpen.

 

 

 

 

 

  • Wat is de naam van het schip?

De Van de Stadt heet ‘Offline’: even niet bereikbaar dus.

De Spaekhugger heet ‘De Leste’: de boot heette al zo toen Sjaak hem kocht. Het is dialect voor de laatste.

  • Is dit jullie eerste schip?

Het eerste bootje van de familie Broekhuizen was een motorboot, een Shetland. Daarna kwam een Doerak 650 en daarna een Tengro Kruiser. Zelf voer hij in die tijd als opstapper al mee op zeilboten en, nadat het jongste kind een zwemdiploma had, vond Sjaak het tijd voor een eigen zeiler. Dat werd een Nienke. Maar helaas beleefde de familie hier weinig plezier aan. Op de dag dat het schip naar de thuishaven in Kampen werd gevaren raakte de motor aan de kook op het Ketelmeer. Een paar weken later liep de motor – vol gas! – vast in de haven van Volendam. Een flinke botsing met de steiger als gevolg. De familie kreeg angst van dit schip en Sjaak zette het gauw op de wal. Hij heeft de schade hersteld, een andere motor geplaatst en weer gauw verkocht.

Daarna kwam een Contest 28 en een Pion, waarvan ze veel plezier hadden. Maar de Pion werd, met 2 grote kinderen en 2 honden toch iets te klein en daarna kwam in 2016 de Van de Stadt. Sjaak vindt het echt recreëren op dit schip, eigenlijk een beetje ‘caravan op het water’. Daarom kocht hij in 2017 de Speakhugger erbij en hoopt dat vooral de kinderen hiervan veel plezier zullen hebben. Maar hij geniet er zelf ook van en stopt veel vrije tijd in het onderhoud en perfectioneren van beide schepen. Dit gebeurt bij Het Koggeschip in Kampen waar hij ook lid is en vaste wintergast. De Spaekhugger is deze winter aan de beurt.

  • Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Sjaak (op de dag van het gesprekje 52 geworden) en Janneke hebben 2 kinderen, Troy van 15 en Amy van 12. Troy zeilt vaak wedstrijdjes bij zeilvereniging ZC37 in Kampen met een Europe, oude olympische vrouwen klasse. Amy vaart regelmatig met pa mee en met wedstrijdjes. Janneke werkt in de thuiszorg en Sjaak begint in januari met een nieuwe baan als werkplaats-chef bij een aannemersbedrijf.

 

 

  • Wat was jullie zeilgebied het afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? Wat is de verste bestemming ooit geweest.

Meestal het IJsselmeer, Markermeer, de Wadden en in de afgelopen mooie zomer hebben ze een rondje Noord-Holland gedaan. Verder vaart Sjaak vaak wedstrijden door het hele land; komend weekend bijvoorbeeld in Hellevoetsluis. Ook zeilt hij op de Coppelia, een Jeanneau Rush, in de zomer de woensdagavonden mee bij wedstrijden vanuit de Houtribhaven, Lelystad. Met deze Jeanneau zeilt hij eveneens andere wedstrijden, o.a. de 24-uurs. Hij heeft een paar jaar terug een boot opgehaald van een kennis vanuit Engeland.

Stiekem heeft hij het plan om in 2019 met de Spaekhugger naar Engeland te varen, maar hij weet niet of het ervan komt.

  • Hebben jullie nog dromen voor de toekomst?

Lekker met de familie blijven varen en hopelijk in de komende jaren met 2 boten  de vakanties vieren; kinderen op de Spaekhugger en pa en ma in de Van de Stadt. Graag zou Sjaak nog eens naar Scandinavie, met eigen boot of als opstapper. Maar hiervoor is een langere tijd vakantie wel noodzakelijk.

Ook lijkt het hem leuk om een keer in Denemarken op te stappen bij de Spaekhuggerclub waar dit nog een eenheidsklasse is.

  • Hebben jullie nog een tip voor andere zeilers?

Geniet van het mooie in je eigen omgeving. We hebben echt een prachtig zeilgebied voor de deur! Ook wil Sjaak nog even kwijt dat hij blij is in Jachthaven Ketelmeer te liggen; het havengebouw en de steigers zien er goed verzorgd uit, het is een gezellige haven met een leuke team en bestuur dat zorgt dat alles up-to-date is in een goede sfeer!

Aan boord bij … de familie Goudkuil, september 2018

 

Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven. In september 2018 was dat bij:

 

…. Dirk en Jori Goudkuil uit Lieren, box 418 (degenen die het gedicht bij het Ketelbankie aanbrachten)

Op de foto zijn Dirk en zijn kleinzonen Sven en Lars net terug van de oversteek naar Engeland.

 

 

 

  • Hoe lang zijn jullie ligplaatshouder in Ketelhaven?

Evenals vorige maand hebben we het hier te doen met een ligplaatshouder van het eerste uur. De familie Goudkuil had al in het eerste jaar van het bestaan van de jachthaven een boot liggen. Deze stond op naam van pa Goudkuil. Dirk ging vanaf 1975 de liggelden zelf betalen, dus staat geregistreerd in de boeken als ligger vanaf november 1975.

  • Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen?

Ook deze maand praten we met een bevlogen liefhebber! Dirk Goudkuil vaart met een Pionier uit 1964. Een Van de Stadt ontwerp, die zijn sporen wel verdiend heeft. Het is het eerste polyester kajuitzeiljacht dat in Nederland is gebouwd. En zeezeiler Herman Jansen (in 2017 overleden op 92-jarige leeftijd en schrijver van ‘De horizon zeilde mee, dag na dag…’ over zijn reis om de wereld) voer als 1e Nederlander de wereld rond in een 9 meter lange Pionier en was een enorme inspiratiebron voor Dirk. De grootste vernieuwing die Dirk Goudkuil aan het schip heeft aangebracht is het inbouwen van de dieselmotor. Verder heeft het schip een aluminium mast gekregen en uiteraard nieuwe zeilen. Maar in wezen is het schip nog geheel authentiek en oorspronkelijk. Inclusief het ‘olifantentoilet’. Wat hij daarmee bedoelt? Dirk laat even zien hoe groot de toiletruimte is als hij het deurtje openzet en hij volop ruimte heeft.

 

 

 

 

 

 

 

Dirk vaart graag met de windvaan en gebruikt altijd nog het ouderwetse Walker Log, mét veertje. Waar dat goed voor is? Zo kan de schipper makkelijk zien dat het log onder water nog draait en er geen wier aan hangt. Een handigheidje 🙂 

 

 

 

De familie Goudkuil was, als ze met meerdere schepen voeren vroeger, altijd lid van de ‘geen-buiskappen-vereniging’, aldus een lachende Dirk. Daar houden ze niet van. Maar volgens anderen hebben ze wel een ‘buispet’, zie foto; een kleine overkapping voor de ingang van de kajuit geeft toch enige beschutting.

 

 

 

 

  • Wat is de naam van het schip?

Alle schepen van de familie Goudkuil heten ‘Zeekieft’, de volksnaam voor een Scholekster.

  • Is dit jullie eerste schip?

Dirk’s eerste boot was een halve houten kano, waarmee hij voer in de vijver bij zijn ouderlijk huis. Hij zag zelfs kans op deze halve kano een mastje te zetten en ermee in het Apeldoorns kanaal te ‘zeilen’. Daarna kwam een vouwkano met een zeil erop, waarmee hij de 11-stedentocht in Friesland heeft gepeddeld. Daarna kwam een eikenhouten Aalsmeerse Grundel met torentuig, die hij in Harderwijk had liggen. Zelfs in de tijd dat de Flevopolder er nog niet was … Daarna kwam de ‘Windharp’, een Ranger naar Amerikaans ontwerp van Philip Rhodes, waarmee pa Goudkuil naar Ketelhaven kwam. Dirk herinnert zich nog wel dat hij samen met een ligger van destijds, Gradus Davelaar (de oud-eigenaar van de Marieholm van havenmeester Dick) vanuit de achterhoek naar Ketelhaven reed over de verlaten dijk, destijds stikvol met konijnen. En het gebeurde wel eens dat zo’n konijn werd aangereden. Davelaar nam het beest mee en vilde het op de boot en hing het te drogen in de kuip. Ze beseften toen wel dat al die ‘deftige’ zeilers van Ketelhaven dit soort taferelen niet gewend waren aan boord! Dirk moet er nog om lachen.

Een tijd later kwam een Signet, een 6 meter bootje, waarop hun oudste kind mee ging. Het volgende schip, een Hurley 22, haalden ze op in februari en werden meewarig aangekeken door de brugwachter in Harderwijk; ze waren het eerste schip dat door de ijsgang het randmeer bevoer. In die jaren werd hun tweede kind geboren; Dirk weet het nog goed, op zondag zeilden ze nog door het Kattendiep en op maandag kwam hun dochter ter wereld!

Toen de jongste 2 jaar oud was voer de familie Goudkuil al naar de Engelse oostkust en Frankrijk. Mensen vonden dat je met kinderen niet zoveel uur achter elkaar moest varen. Maar de kinderen Goudkuil hadden zelfs na een 36-urige oversteek nog geen behoefte om op de wal te komen: ze wilden lekker in de kajuit blijven spelen!

Ook herinnert Dirk zich nog een zeiltrip met 2 vrienden in de winter op het Ketelmeer. Met een harde oostenwind waren ze in korte tijd bij de Ketelbrug, maar d terugweg was iets minder comfortabel. Door het buiswater kwam er een dikke laag ijs op het dek en ook de grootschoot en vallen zaten vast in een dikke laag ijs bij aankomst in Ketelhaven. De zeilen konden niet worden gestreken .. met een bijl hebben ze toen de ijsklompen eraf moeten hakken, haha, mooie herinneringen!

  • Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Dirk (72) vaart de laatste jaren meestal alleen. Maar zijn vrouw Jori (64) was ook niet bang uitgevallen en voer altijd mee, hoe hoog de golven ook waren. Ze hebben een zoon (43) en een dochter (40). De kleinzoons, tweeling Sven en Lars, zijn 16 jaar. Dirk is werkzaam geweest in het familiebedrijf uit 1917; een metaalwarenfabriek die nu nog gerund wordt door een neef.

  • Wat was jullie zeilgebied het afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? Wat is de verste bestemming ooit geweest.

Dirk is meestal alleen op de boot te vinden sinds Jori in een rolstoel zit en scharrelt dan in de buurt rond; hij geniet van de prachtige IJsseldelta die zo mooi is geworden met de eilanden. Vergelijkbaar met de Engelse oostkust zelfs. Maar ook vaart hij regelmatig met zijn beide kleinzonen Sven en Lars naar Engeland. Zo ook deze zomer. De jongens genieten ervan als ze met opa het logboek bijhouden (zie foto), lijnen splitsen, etc. Ze vervelen zich geen moment aan boord. Ze zijn gek op ankeren en zijn zelfs bijna teleurgesteld als opa naar een haven wil varen.

In het verleden voer de familie Goudkuil veel naar de oostkust van Engeland, eiland Wight, Edinburgh, Shetland, Noorwegen en Zweden. Ook hebben ze in 1984 de Zeepaardbeker gewonnen van de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers.  

  • Hebben jullie nog dromen voor de toekomst?

Zo lang mogelijk blijven varen. De kleinzonen willen volgend jaar weer graag mee en dan zien we wel waar we uitkomen. Alle kaarten gaan mee, dus we varen waar de wind waait.

  • Hebben jullie nog tips voor andere zeilers?

Vaak pannenkoeken bakken aan boord, dat is zó lekker!

En ook: “een tip voor het schip: neem antislip!”  De gangboorden en de opbouw van de Zeekieft zijn voorzien van een antislip-laag en dat is zoveel prettiger dan al die gladgepoetste schepen.

 

   

zeer gezellige steigerborrel, 14 september 2018

zeer gezellige steigerborrel, 14 september 2018

Op vrijdagavond 14 september vond alweer de derde steigerborrel plaats in het Ketelbankie. Weer meer ligplaatshouders dan vorig jaar kwamen met zelfgemaakte lekkernijen en een flesje wijn of bier naar de overkapping op de steiger. Het was een frisse avond, maar het zonnetje liet zich nog even zien en ook de warme hapjes van Remco en Marian deden het goed. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

het ‘vrouwenbankie’: 

aan boord bij … familie Flierman, augustus 2018

Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven. In augustus 2018 was dat bij:

 

 

…. Jan en Rikie Flierman uit Colmschate, box 413

 

 

 

  • Hoe lang zijn jullie ligplaatshouder in Ketelhaven?

Deze maand een gesprek met een bijzondere ‘ligger’, namelijk die het langst in de haven is: al bijna 50 jaar!! De familie Flierman staat al ingeschreven vanaf december 1969.

En al gauw blijkt dat we te maken hebben met een zeer kwieke ‘oudere’ ligger. Bij iedere vraagt springt Jan namelijk als een jong hert de kajuit in om met meer informatie – in de vorm van een gegraveerd glas, een krantenbericht, een uiterst zeldzaam boekje over het type schip of een reisverslag ‘dat je móet lezen’ … tevoorschijn te komen. Kortom: het wordt een dynamisch gesprek!

  • Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen?

Dan brandt Jan los, hij kan met woorden alleen niet uitleggen waarom de Vertue, want dat is het type schip waarmee ze varen, zo’n geweldig scheepje is. Alle bovengenoemde hulpmiddelen komen tevoorschijn. Een bericht uit een tijdschrift uit 1993 vat goed samen waarom een Vertue zo bijzonder is en waarom voor deze naam is gekozen:

 

 

De Vertue blijkt een rijke geschiedenis te hebben. Iedere oudere zeiler kent het schip, dat bekend staat als het kleinste zeewaardig kajuitzeiljacht. Ontworpen door de beroemde Engelse scheepsontwerper Jack Laurent Giles en gebouwd in 1963. Het schip is geheel vervaardigd van teakhout bij de Chinese scheepswerf Cheoy Lee Shipyard in Hong Kong. Jan en Rikie zijn de 4e eigenaar van deze nr. 118 (van in totaal ongeveer 200 gebouwde Vertue’s). In een zeldzaam blauw boekje wordt verteld over de reizen die de diverse Vertue’s hebben gemaakt; in een pagina’s vullende opsomming blijkt dat de meeste exemplaren de wereldzeeën hebben bevaren. Jan wordt alsmaar enthousiaster als hij erover vertelt; dit schip is zó goed gebouwd, het is net een vis die gemakkelijk in elk weertype en met elke golf meezwemt!

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Wat is de naam van het schip?

De Engelsman Dan Robertson doopte in 1954 zijn Vertue om tot ‘Easy Vertue’. Deze naam is overgenomen door de vorige eigenaar van de Vertue van de familie Flierman. 

  • Is dit jullie eerste schip?

Al voordat Jan en Rikie trouwden betekende een boot veel: toen ze 17 en 18 jaar oud waren betaalden ze ieder 400 gulden om eigenaar te worden van een Polywood (kleine Vrijheid), die ze in Giethoorn hadden liggen. Daarna kwamen ze naar Ketelhaven met een Kolibri 560, die ze eveneens opknapten en met winst verkochten. Jan lacht daarbij; met winst verkopen kon nog in die tijd! Op de Kolibri voer ook al hun eerste kind mee. Op het volgende schip, een Victoire 22, voeren ze met 2 kinderen en daarna kwam een Halcyon 27. Groot genoeg voor een gezin met 3 kinderen. In 1989 kochten ze de Vertue. Oók een mooi verhaal: Jan had al veel gelezen over de Vertue en had zijn zinnen daarop gezet. In de Vaarkrant van de Telegraaf plaatste hij een advertentie: Vertue gezocht! Daarop reageerde ene meneer Van Klingeren uit Zaanstad. Dit bleek de architect te zijn van de Meerpaal in Dronten. Hij werd te oud voor zijn boot, maar had een vraagprijs in zijn hoofd, die Jan en Rikie’s portemonnee ver te boven ging. Er ging een winter overheen en Jan en Rikie konden hun geluk niet op toen de heer Van Klingeren in het voorjaar belde dat hij aan hun de Vertue wilde verkopen voor het bedrag dat Jan had geboden. ‘Omdat we merkten dat u een liefhebber bent!’

De teakhouten Vertue blijkt ook zeer onderhoudsvriendelijk: 1 x per jaar wordt het houtwerk aan de opbouw gelakt en 1x per 5 jaar wordt het schip geschilderd.

  • Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven?

Rikie (75) was coupeuse en is nu vrijwilligster in een bejaardentehuis. Jan (bijna 75) is 43 jaar zelfstandig ondernemer geweest in de loon/mechanisatie/bos-+tuinbouw sector. Jan en Rikie hebben 3 kinderen (48, 45 en 41 jaar) en 4 kleinkinderen, waarvan er 2 met hun ouders in Frankrijk wonen.

  • Wat was jullie zeilgebied het afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? Wat is de verste bestemming ooit geweest.

De familie Flierman zeilt tegenwoordig vooral dichtbij huis, met dagtochtjes en korte reizen op het Ketelmeer en het IJsselmeer. Voorheen bevoeren ze vooral de Engelse Oostkust, van het eiland White tot aan Peterhead, bovenin Schotland. In 1992 wonnen ze de zg. ‘Zeepaardbeker’ bij de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers. De prijs wordt jaarlijks toegekend aan de schipper van het zeiljacht dat, buiten een wedstrijd om, met een max. waterlijn van 7.93, op basis van lengte/breedte/aantal vaardagen de grootste afstand heeft afgelegd.

  • Hebben jullie nog dromen voor de toekomst?

Lekker blijven varen en gezond blijven.

  • Hebben jullie nog tips voor andere zeilers?

Varen met een windvaan, bij aan-de-windse of ruime koersen is ideaal.

Maar vooral: als je je horizon wilt verbreden, dan kun je dat het beste in een rustig tempo doen en stukje bij beetje je eigen grenzen en mogelijkheden (en die van je schip) leren kennen.

En: onderschat nooit de zee!

 

 

Naschrift: het boek wat ik meekreeg om te lezen, is inderdaad heel boeiend.  ‘Een vader een zoon en de zee’ van David en Daniel Hays, over hun reis rond Kaap Hoorn met een Vertue!

 

 

 

  
   

Aan boord bij … Sipco Drijber uit Dronten, juli 2018

Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven. In juli 2018 was dat bij:  
…  Sipco Drijber uit Dronten, box 412
 

 

 

 

 

  • Hoe lang ben je ligplaatshouder in Ketelhaven?
Sinds oktober 2006
  • Met welk type schip vaar je en zijn er bijzonderheden over te vertellen?
Sipco ligt met een Marieholm IF uit 1976 in de jachthaven, een standaard type Marieholm, zonder motor. Sipko blijkt een echte promotor van dit type schip en heeft onlangs, in het kader van het 50-jarig bestaan van de IF, een artikel gepubliceerd in het clubbad van de Watersportvereniging Lelystad. In de jaren 70/80 was hij actief bestuurder bij deze vereniging.
  artikel:   50 jaar IF.S.Drijber 
Ook vaart hij nog steeds regelmatig wedstrijdjes die door de Nederlandse Mariholmvereniging georganiseerd worden. Al na een paar minuten praten blijken we te maken te hebben met een bevlogen zeiler, die daarnaast ook veel plezier beleeft aan het onderhoud, herstel en restauratie van de boten die hij in de loop der jaren had. Ook de Fortuna kreeg inmiddels een nieuw interieur.
Behalve de Marieholm heeft de familie Drijber ook in Zuid-Bretagne nog een boot liggen, maar daarover later meer ..
  • Wat is de naam van het schip?
De Marieholm heet Fortuna. De naam is overgenomen van een van zijn vorige boten, een 16 m² uit 1939, die hij terugbracht tot ‘bijna nieuwstaat’. De IF onderging hetzelfde lot .. en erfde ook de naam.
Fortuna is de Godin van het toeval en van het lot, maar ook van het ongeluk en het geluk. Een wispelturige Godin die het onverwachte in het menselijk bestaan belichaamt en daar sturing aan geeft. Zij staat vaak afgebeeld met in haar linker hand de hoorn des overvloeds, een zonnenrad/stuurrad aan haar voeten en met een roer in haar rechter hand. Na het horen over de levensloop van Sipco begrijpen we inderdaad meer van de keuze van deze naam ..
  • Is dit je eerste schip?
… dan begint een stortvloed aan verhalen over de bootjes en schepen die in Sipco’s leven zijn voorbij gekomen. Het begint in een sinaasappelkistje op autobanden, lacht hij en daarna kwamen o.a. een zeilkano, een 12 m² kleine BM, een Vrijheidsklasse, een Olympiajol die hij destijds kocht van de bekende Rob Roëll en daarna een kwarttonner Waarschip. Regelmatig zeilde hij met de diverse boten mee in evenementen als de Kaagweek en de Sneekweek. Tussendoor passeerde een aantal boten waaronder een Grinde, waarmee hij eind jaren ’70 met vrouw en kinderen naar Engeland en de kanaaleilanden voer. Meestal had hij één boot om mee te varen en één om aan te klussen.
Toen Sipco midden 50 was en om gezondheidsredenen zijn tandartspraktijk moest overdoen heeft hij zich voorgenomen een grote droom uit te laten komen: hij kocht een Beneteau Idylle 15.50, naar een ontwerp van German Frers uit 1986. Een boot met veel comfort, grote tanks en voldoende ruimte voor een lang verblijf aan boord. Met dit schip heeft Sipco vooral op de Middellandse Zee gevaren, waarbij Monastir (Tunesië) en later Preveza in Griekenland de thuishavens werden. Van daaruit werden tochten gemaakt langs de Italiaanse kust, Sicilië, Sardinië en later de Griekse en Turkse eilanden en kusten.
Na 5 jaar heeft hij de boot naar Nederland teruggehaald voor een stevige opknapbeurt. Vooral het teakhouten dek heeft het in die streken zwaar te verduren, daar moest dus stevig aan gewerkt worden.
Daarna vond de boot een ligplaats in Zuid-Bretagne en van daaruit is dit mooie schip verkocht aan een jong Noors gezin, dat ermee de wereld heeft rondgevaren. Nog steeds hebben Sipko en zijn vrouw een warm contact met dit gezin.
Nog steeds is Bretagne, i.c. Arzal Camoel, de thuishaven van de Bavaria 36, die de familie Drijber ook in haar bezit heeft.

 

Van een groot aantal schepen heeft Sipco foto’s uit zijn plakboeken meegenomen

 

 

 

 

  • Wie is de bemanning en wat doe je in het dagelijks leven?
Sipco (77) is gepensioneerd tandarts. Op de Marieholm vaart hij meestal alleen, maar zijn vrouw Antoinette vaart met heel veel plezier op de Bavaria in Frankrijk. Daar zijn ze minstens 8 weken per jaar te vinden. De kinderen en kleinkinderen zijn niet vaak aan boord te vinden.
  • Wat was je zeilgebied het afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? Wat is de verste bestemming ooit geweest.
Met de Fortuna maakt Sipco meestal korte tochtjes in de prachtige omgeving van de jachthaven. Want dat wil hij graag benadrukken: hoe mooi het dichtbij huis is, het Ketelmeer en de IJsseldelta. Maar ook zeilt hij op het IJsselmeer en naar het Wad.
  • Heb je nog dromen voor de toekomst?
Al tijdens zijn veelbewogen leven heeft hij zijn droom waargemaakt, door de aankoop van de Ydylle waarmee hij prachtige zeiltochten heeft gemaakt. En verder geniet hij nu vooral van ‘eenvoudig watersporten’ op de Fortuna, die fijn stabiel en betrouwbaar is. Lekker langs rietkragen en de zwanen .. genieten van de stilte en de natuur. De tijd van ‘het grote avontuur’ is voorbij, geen gevoel van ‘had ik maar’. Het is heerlijk om zo maar in je bootje te kunnen stappen, alles overzichtelijk, back to basic, samen met de natuur.
  • Heb je nog tips voor andere zeilers?
Eigenlijk niet… houd het varen dichtbij jezelf. Je moet genieten van jouw eigen manier van varen. Voor de één is dat grote verre reizen maken en voor de ander is dat dichterbij huis varen. Maar dat ervaar je pas als je het doet en het is bovendien afhankelijk van tijd, interesses en bemanning.

speelvlot in trek deze zomer, 30 juli 2018

speelvlot in trek deze zomer, 30 juli 2018

Van het nieuwe speelvlot wordt volop gebruik gemaakt deze zomer. Met water kliederen is voor jong en oud lekker om te doen bij deze tropische temperaturen!
Maar ook de trampoline blijft een trekker.