aan boord bij …” oktober 2013

Iedere maand stappen we aan boord bij één van de ligplaatshouders van onze haven.  

Deze maand een interview met een ligplaatshouder van ‘het eerste uur’. Met ingang van het nieuwe seizoen gaat de familie Hulst de haven na 43 jaar verlaten om de boot dichter bij huis in Elburg te hebben. 

 Hulst (2)

 

 Herman en Janna Hulst, box 234

  • Hoe lang liggen jullie al in Ketelhaven? 

Sinds oktober 1970 staan Janna en Herman ingeschreven bij de Stichting. 

  • Met welk type schip varen jullie en zijn er bijzonderheden over te vertellen? 

Met een Beeldsnijder 29, een one-off zeilkotter. Het schip is in 1988 te water gelaten en had, voordat het eigendom van de familie Hulst werd in 2000, al eens de wereld rondgezeild. Herman viel gelijk op de lijn van het schip, dat hij destijds kocht in Hoorn. Ook beviel de geringe diepgang hem zeer (1,12 m.), zodat ze makkelijk het Wad konden bevaren én hij was blij met een toilet met een deur ervoor. Bij het vorige schip was de toiletgang namelijk een hele onderneming.                                                                                                     De eerste kennismaking van Janna was zeker geen liefde op het eerste gezicht; ze schrok van het rommelige interieur met de gifgroene stoel in de kajuit. 

Het eerste jaar is alleen de buitenkant onderhanden genomen en in de karakteristieke blauwe kleur gezet. In de winter die daarop volgde is het héle interieur gesloopt, met uitzondering van het massief teaken aanrechtblad. In dezelfde winter werd het schip van binnen helemaal weer ingebouwd, inclusief de stoel die opnieuw werd bekleed en nog steeds het lievelingsplekje is van Janna. 

  • Wat is de naam van het schip en waarom heet het zo? 

In de eerste ‘drammert’ zaten, tijdens de bouw, heel wat klusuurtjes en regelmatig vroeg Herman zich hardop af hoe hij dit of dat weer eens moest aanpakken. Op de zoveelste vraag hoe het schip moest heten had Janna al gauw haar antwoord klaar: noem het maar gewoon ‘drammert van elburg’. 

  • Is dit jullie eerste schip? 

Het eerste schip, waarmee ze naar Ketelhaven kwamen, was een Waarschip 600. Het schip had destijds geen motor, waardoor ze regelmatig zeilend de haven moesten binnenvaren. Dit was met toestemming van havenmeester Henk Visscher, maar onder protest van de ‘dames Krijgsman’, die bang waren voor schade aan hun boot.  

Het toeval wil dat het volgende schip van de familie Hulst de ‘Salamander’ was, een plankhouten kwarttonner, ontworpen door H. Malcorps. Dit schip was voorheen eigendom van de ‘dames Krijgsman’. Hierin zat gelukkig wel een motor.

Herman weet zich nog te herinneren dat hij met de ‘Salamander’ tijdens de eerste reis, over het Markermeer wilde zeilen. Dat kon in die tijd nog door een opening in de dijk Enkhuizen-Lelystad. Maar om deze doorgang te bereiken was nauwkeurig navigatiewerk vereist. Herman had precies de koers uitgezet, maar kon de doorgang in de dijk niet vinden. Wat bleek: het kompas hing naast de brandblusser.

Het derde schip was ook naar een ontwerp van Pieter Beeldsnijder; in 1977 door Petersen uit Harderwijk gebouwd en door Loedeman sr., Elburg, ingetimmerd. Met deze eerste ‘drammert’ heeft de familie vele gezellige (herfst-)vakanties naar o.a. Terschelling gehouden, waarbij regelmatig de houtkachel aan ging.   

  • Wie is de bemanning en wat doen jullie in het dagelijks leven? 

Herman (69) had in zijn werkzame leven samen met zijn broer een installatiebedrijf en Janna (66) runde een Music-shop in het centrum van Elburg. Hun zoon en dochter hebben tot de pubertijd meegevaren, maar daarna eigenlijk niet meer. Af en toe varen nu wel weer de kleinkinderen mee. 

  • Wat is het zeilgebied afgelopen jaar en waarheen gaat het komend jaar? 

De afgelopen jaren hebben Janna en Herman gevaren in de Oostzee; langs de Zweedse westkust, Denemarken en de Duitse kust tot aan Rügen.

In 2012 hebben ze de mast van de boot gehaald en is de ‘drammert van elburg’ via de Nederlandse binnenwateren, de Elbe opgevaren naar Berlijn. Het was een bijzondere ervaring die ze niet hadden willen missen. Maar eenmaal weer terug op het wad waren ze blij met de ruimte, de vrijheid en het zoute water.

Voor het komend jaar hebben ze nog geen plannen. 

  • Nog dromen voor de toekomst? 

Janna en Herman hopen vooral nog heel lang lekker door te varen. Er zijn geen vastomlijnde plannen, maar dat maakt het leven vaak zo lekker makkelijk. De tijd dat we wilden scoren met mijlen varen is voorbij, we genieten van elke dag dat we varen en ergens het land verkennen op onze fietsen. En we zien wel waar de wind ons heen waait! 

  • Hebben jullie nog tips voor andere zeilers? 

De Duitse wadden en de eilanden zijn een stuk rustiger dan het Nederlandse waddengebied en met gemiddelde diepgang goed bevaarbaar. Ook de Noordduitse eilanden en “Halligen” zijn een aanrader. De Elbe tot Hamburg of de Weser tot Bremen zijn tijrivieren en zeer de moeite waard, ook in een korte vakantie.